ՎԱԶԳԵՆ   ՄԱՆՈՒԿՅԱՆ

: «Արցախի վերաբերյալ իր որոշումներն հայ ժողովուրդն ընդունել է Խորհրդարանի որոշումներով, հանրաքվեներով, մեզ պարտադրված պատերազմին դիմակայելով և հաղթելով: Նոր սերունդն իր որոշումը վերահաստատել է 2016 թվականին տեղի ունեցած ապրիլյան քառօրյայի ժամանակ: Իշխանությունները պարտավոր են մեր ժողովրդի կամքը բանակցությունների միջոցով դարձնել իրականություն:

Հանրային խորհրդում ներգրավված են տարբեր ասպարեզներում հեղինակություն և փորձ ունեցող մարդիկ, և քանի որ սա քաղաքական մարմին չէ, որը պայքարում է իշխանության դեմ կամ իշխանության կողմ, այլ պայքարում է երկրի զարգացման համար, դա հնարավորություն է տալիս, որպեսզի Հանրային խորհուրդը ներկայացնի բազմաթիվ հեռանկարային ծրագրեր կամ ներկայացնի տարբեր խնդիրների լուծման դեպքում իր տեսակետը։

Եթե մեր պետությունը որոշել է առաջնորդվել ՛՛Նպատակը արդարացնում է միջոցները՛՛բանաձևով և մեր ժողովուրդը համաձայն է դրա հետ, ապա դա ամենակարճ ճանապարհն է պետությունը դարձնել անիրավական և կործանել այն:Որոշողը դուք եք սիրելի ժողովուրդ:

ՀՀ Հանրային խորհրդի և իմ անունից խորին ցավակցություն եմ հայտնում Հայաստանի ու Ֆրանսիայի ժողովուրդներին, Ազնավուրի արվեստի միլիոնավոր երկրպագուներին՝ այս մեծ կորստի պահին մաղթելով ուժ և միասնություն։

Եթե ուզում ենք բուժել հասարակությունը, ունենալ ժողովրդավարական պետությանը բնորոշ մրցակցային քաղաքական լուրջ կուսակցություններ, ազատ ընտրությունների միջոցով նպաստել պետական ինստիտուտների զարգացմանը, ապա ամայացած քաղաքական դաշտում շուտափույթ նոր, նույնիսկ մաքուր ընտրություններ անցկացնելը, իմ կարծիքով, չի նպաստի այդ խնդրի լուծմանը, այլ հակառակը՝ կխորացնի այն:

Այստեղ ես ենթադրություններ անել չեմ կարող, բայց դա երևի թե կարևոր հարցերից մեկն է։ Այս հարցը փոխկապակցված է նաև այն հարցի հետ, թե ում է սա ձեռնտու և թե ինչ է պետք սպասել ապագայում: Ինչ վերաբերում է այս միջադեպի վերաբերյալ իշխանության արձագանքին, ապա կարծում եմ՝ դա ադեկվատ արձագանք չէր։ Ավելի լավ կլիներ՝ արձագանքն ավելի ուշ լիներ, բայց ավելի լուրջ լիներ։

Հասարակության  մի մասի շրջանում, արդարացի թե ոչ արդարացի, տպավորություն է ստեղծվում, որ իրենց մասին մտածող չկա, իրենք մնացել են միայնակ, և բոլոր որոշումները, որ ընդունվում են, այս կամ այն ձևով իրենցից գումար վերցնելու նպատակ ունեն: Անկախ այն հանգամանքից, թե տնտեսական ինչ հեռանկարային խնդիրներ ու համակարգ է ներդրվում, ամեն մի որոշման մեջ փող վերցնելու գաղափարը կա, և դա կարծես դոմինանտ է որոշումների մեջ:

   Այս անհանդուրժողականությունը տարավ ոչ միայն անմեղ 8 հոգու կյանք, նաև առաջին անգամ 1920 թվականի մայիսյան ապստամբությունից հետո պառակտեց մեր հասարակությունը` էապես թուլացնելով պետությունը:  
 
   Այդ թույնը, անընդհատ հնարովի ստերը, ատելությունը էապես վտանգեցին և շարունակում են վտանգել մեր պետության անվտանգությունը: Դրան պետք է վերջ դնել; Նախորդ 10 տարիների ընթացքում էլ այդ թույնը տարածվում էր փոքր դոզաներով իրեն ենթակա թերթերի միջոցով, որոնք սերմանում էին անհանդուրժողականություն ոչ միայն արդեն չսիրված իշխանությունների, պետական ինստիտուտների նկատմամբ, այլ նաև վարկաբեկում ընդդիմադիր բոլոր գործիչներին` տեղ բացելով ԼՏՊ-ի վերադարձի համար: