Աստիճանաբար, 1988թ. համաժողովրդական ղեկավարության ներսում մեծամասնություն ստացավ մի ուղղություն, որը հետևողականորեն զոհաբերում էր շարժման ծրագրում ամրագրված խնդիրներն և ժողովրդավարական սկզբունքները «իշխանություն հանուն իշխանության» և «իշխանություն ամեն գնով» սկզբունքներին: Համաժողովրդական շարժման ղեկավարության մի մասը գիտակցելով Հայաստանի համար այդ ուղղության վտանգը, և հավատարիմ մնալով համազգային շարժման ազգային և ժողովրդավարական արժեքներին, ինքնակամ հեռացավ ՀՀՇ-ից:
Գերագույն խորհրդում «Ազգային ժողովրդավարներ» խմբակցության ձևավորումից հետո Վազգեն Մանուկյանը, Դավիթ Վարդանյանի, Արշակ Սադոյանի, Շավարշ Քոչարյանի, Լյուդվիգ Խաչատրյանի, Տիգրան Սարգսյանի, Սեյրան Ավագյանի և այլ գործիչների հետ նախաձեռնում է շարժման ակտիվ մասնակիցներին և համախոհներին միավորող «Ազգային ժողովրդավարական միության» (ԱԺՄ) հիմնադրումը: 1991 թ. ստեղծվում է ԱԺՄ-ն, կուսակցության վարչության նախագահ է ընտրվում Վազգեն Մանուկյանը:
ԱԺՄ-ի քաղաքական կորիզը՝Վազգեն Մանուկյան,Արշակ Սադոյան,Դավիթ Վարդանյան,Շավարշ Քոչարյան,Տիգրան Սարգսյան,Լյուդվիգ Խաչատրյան,Սեմյոն Բաղդասարյան,Սեյրան Ավագյան և ուրիշներ,ծանոթ է մեր ժողովրդին ինչպես Գերագույն խորհրդում իր պայքարով և հարյուրավոր կառուցողական առաջարկություններով,այնպես էլ կառավարությունում Հայաստանի հանրապետության և Արցախի համար ամենավճռական պահերին իր գործունեության արդյունքներով։ԱԺՄ-ն Ազգային ժողովում խմբակցություն է ունեցել 1995-2003թթ
